Heel veel gemeenten – en in het bijzonder de kustgemeenten – heffen al jarenlang een taks op tweede verblijven. In de fiscale rechtspraak is al heel veel te doen geweest over deze taks. Het Hof van Cassatie heeft heel recent een arrest geveld, waaruit blijkt dat de taks op de tweede verblijven in bepaalde omstandigheden onwettig is. Het arrest kan belangrijke gevolgen hebben, maar wellicht niet voor alle eigenaars van een tweede verblijf.
De gemeenten die een taks op tweede verblijven heffen, verantwoorden deze belasting veelal op het gelijkheidsbeginsel. Wie eigenaar is van een tweede verblijf in een gemeente, profiteert mee van alle voorzieningen in deze gemeente, maar draagt via de reguliere inkomstenbelasting niet mee bij in de kosten daarvoor. Een inwoner van dezelfde gemeente doet dat wel, in de regel via het betalen van gemeentelijke opcentiemen.
Precies op dat vlak komen sommige kustgemeenten nu in de problemen. In een aantal gemeenten worden immers geen opcentiemen gevorderd. Meer concreet geldt voor inwoners van Knokke, Koksijde en De Panne een nultarief voor de gemeentelijke opcentiemen.
Een eigenaar van een tweede verblijf gelegen in Koksijde voelde zich gediscrimineerd. Hij vond het onrechtvaardig dat hij via de taks op zijn tweede verblijf moet bijdragen aan de gemeentelijke uitgaven, terwijl de inwoners van de gemeente Koksijde waren vrijgesteld van gemeentelijke opcentiemen. De eigenaar werd vorig jaar al in het gelijk gesteld door het Hof van Beroep te Gent, en dit arrest is nu bevestigd door het Hof van Cassatie.
De uitspraak van het Hof van Cassatie kan belangrijke gevolgen hebben voor eigenaars van een tweede verblijf, en in het bijzonder wanneer dit tweede verblijf gelegen is in een gemeente waar geen gemeentelijke opcentiemen worden geheven. Op basis van het arrest van het Hof van Cassatie hebben zij nu een sterke rechtsgrond om de jaarlijkse taks op hun tweede verblijf te betwisten.
