On 15 July 2021, the Act of 2 August 2002 on combating late payment in commercial transactions was modified to address companies’ liquidity problems due to the late payment behaviour of their business customers.
We hebben nog maar net de nieuwe Belgische B2B-regels verorberd, of er komt al een nieuwe lading Europees contractenrecht op ons af. Europees distributierecht om precies te zijn.
En 2019, et ce pour la première fois en Europe, la publicité traditionnelle a été détrônée par la publicité en ligne en matière d’investissement.
Un récent arrêt de la Cour d’appel de Paris déclenche des commentaires passionnés et parfois belliqueux. Les pharmaciens français sont-ils vraiment sur le point de se faire manger par une concurrence qualifiée de « déloyale » de la part de sites établis dans d’autres Etats membres ? Décryptage d’un arrêt complexe et d’une question qui l’est tout autant.
.jpg "A clear position of the ECJ: zero support for zero tariff options"){kind=logo}
A zero tariff option is a commercial practice whereby an internet access provider applies a ‘zero tariff’ (or a tariff that is more advantageous) to all or part of the data traffic associated
The law of 2 August 2002 (FR/NL) on combating late payment between companies will soon celebrate its 20th anniversary. Surprisingly, despite its age, the legislator still makes regular adjustments to it.
The law proposal, tabled on 23 February 2021 by the Federal Government, aims at including in the Belgian Code of Economic Law a mechanism for screening foreign direct investments in a Belgian company active in a strategic sector
De Belgische wetgever heeft op 15 juli 2021 een nieuwe wet gestemd tot wijziging van de wet betalingsachterstand van 2 augustus 2002. Na de eerdere wetswijziging in 2020 achtte de wetgever een verdere aanscherping van de regels gewenst.
Voor de Voorzitter van de Nederlandstalige Ondernemingsrechtbank te Brussel, zetelend zoals in kort geding[1], bracht het 13-jarige stilzitten van eiser ivm een beweerde verwarringstichtende handelsnaam door een derde,
Het Hof van beroep te Gent beval de staking van de wederrechtelijke registratie van een domeinnaam, die potentiële klanten beoogde te misleiden en af te werven van een concurrent door deze domeinnaam door te linken naar een andere domeinnaam.[1]
