Wellicht vernam u via de media het droeve nieuws van het overlijden van onze voorzitter em. prof. Roger Blanpain.
Namens VRG-Alumni bieden wij de familie ons oprecht medeleven aan.
Prof. Blanpain (°Geraardsbergen, 5 november 1932) studeerde in 1956 af aan de rechtsfaculteit van de KU Leuven als doctor in de rechten. In het daaropvolgende jaar behaalde hij aan de Columbia University in New York het diploma van Master of Arts. In 1958 werd hij assistent aan de KU Leuven en in 1961 werd hij benoemd als docent. Sinds 1967 was hij gewoon hoogleraar aan de rechtsfaculteit waar hij de leerstoel arbeidsrecht bekleedde tot aan zijn emeritaat in 1998. Zijn onderwijs en onderzoek bestreek het Belgische, Europese, internationale en vergelijkende arbeidsrecht.
Naast zijn leeropdrachten, bekleedde onze voorzitter verschillende functies. Zo was hij onder meer decaan van de rechtsfaculteit, lid van de Raad van Bestuur van de KU Leuven, lid van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België, voorzitter van de Raad van Bestuur van de Kruispuntbank voor Sociale Zekerheid en voorzitter van de Vereniging voor Educatieve en Wetenschappelijke Auteurs (VEWA). Tussen 1987 en 1989 zetelde hij in de Belgische Senaat namens de Volksunie.
Roger Blanpain was medeoprichter en vervolgens voorzitter van de International Society for Labour Law and Social Security Law en van de International Industrial Relations Association (thans ILERA). Hij doceerde als visiting professor aan verschillende universiteiten in het buitenland, waaronder de V.S. (Michigan, Kentucky, Georgia, Florida), Japan (Sophia), Duitsland (Trier) en Frankrijk (Paris-Sorbonne). Na zijn emeritaat te Leuven bekleedde Roger Blanpain nog een leerstoel internationaal en vergelijkend arbeidsrecht aan de Universiteit van Tilburg. Als emeritus hoogleraar bleef hij zeer actief zowel in de wetenschap als in het maatschappelijk debat.
Voor ons was hij echter bovenal voorzitter van VRG-Alumni. Niet alleen op wetenschappeljke en internationale fora creëerde hij netwerken en verenigde hij vakgenoten en stakeholders: het samenbrengen en versterken van de banden tussen de alumni van zijn eigen Leuvense faculteit rekende hij evenzeer, en misschien nog wel meer, tot zijn belangrijkste missies. In de vroege jaren negentig blies hij de alumniwerking van de rechtsfaculteit met succes en sindsdien nimmer aflatende inzet nieuw leven in, met als mooiste exponenten de talrijke reünies en vooral de jaarlijkse VRG-Alumnidag die steevast om en bij de 500 alumni naar De Valk laat terugkeren en ondertussen al aan zijn 24ste editie toe was – voor hem was deze dag altijd een persoonlijk hoogtepunt van het jaar. Als onze kring vandaag tot één van de mooiste en grootste alumniverenigingen van de Leuvense Alma Mater gerekend mag worden, is dat zonder meer te danken aan de bezielende inspiratie en daadkracht van onze voorzitter. Iedereen die de alumniwerking van dichterbij mocht meemaken, zal zich zijn genereuze vriendschap en gevoel voor humor altijd blijven herinneren.
Wij gedenken Prof. Blanpain met veel warmte, dankbaar voor zijn inzet en niet te overtreffen bijdrage aan de alumniwerking.
Namens VRG-Alumni
Robbie Tas, Dimitri Droshout
* * *
Een In Memoriam van professor Frank Hendrickx (Rechtsgeleerdheid, KU Leuven) leest u hieronder:
Met het overlijden van Professor Roger Blanpain verliest de academische wereld één van de grondleggers van het arbeidsrecht en van de studie van de arbeidsverhoudingen, zowel in België als internationaal. Voor hem waren de rechtsregels onvermijdelijk verbonden met de realiteit van de verhoudingen op de arbeidsmarkt en in de samenleving. Van hem is de uitspraak bekend dat arbeidsverhoudingen machtsverhoudingen zijn, geïnspireerd door het werk van Otto Kahn-Freund, een ander monument in het arbeidsrecht.
De betekenis van Roger Blanpain voor de ontwikkeling van het arbeidsrecht is van onschatbare waarde en moeilijk bondig samen te vatten.
Zijn publicatielijst lijkt oneindig. De 'Schets van het Belgische arbeidsrecht' was jarenlang zowel in Leuven als daarbuiten de basisinleiding voor het vakgebied. De 'Codex Arbeidsrecht' is onder zijn impuls tot stand gekomen en de uitgebreide 'Blauwe Reeks Arbeidsrecht' was decennialang het referentiewerk voor arbeidsrecht in België. Hij was voorzitter van de Belgische Vereniging voor Arbeidsverhoudingen en trad op de voorgrond in wetenschappelijke en maatschappelijke discussies over het arbeidsrecht.
Kenmerkend voor Roger Blanpain was zijn wereldwijd bereik. Op het internationaal forum was hij blijvend een toonaangevende figuur. Hij stichtte internationale netwerken en bracht mensen samen. Hij was overtuigd van de noodzaak om het arbeidsrecht vanuit internationaal, rechtsvergelijkend en interdisciplinair oogpunt te bestuderen. Op dat vlak was hij een echte vernieuwer. Hij sloeg paden in die nog niemand had bewandeld. Hij zette Leuven werkelijk op de kaart.
Ook uit zijn publicaties blijkt zijn internationale en interdisciplinaire interesse. Zo is er de International Encyclopaedia of Laws, een wereldwijde reeks monografieën die begon met de encyclopedie 'Labour Law and Industrial Relations'. Bij de vakcollega's is een ander standaardwerk bekend onder de titel 'Comparative Labour Law and Industrial Relations in Industrialized Market Economies'.
Professor Blanpain was iemand die gedreven was door creatieve ideeën, het streven naar vernieuwing, het nemen van initiatief en maatschappelijk engagement. Getuige daarvan zijn de talrijke bijdragen aan het maatschappelijk debat en zijn optredens in de media. Maar hij was in de eerste plaats een echte professor. Kennis overdragen en mensen enthousiasmeren voor het vakgebied stonden bij hem centraal. Hij stond altijd klaar voor zijn studenten en haalde er veel motivatie uit. 'Wat is een prof zonder studenten?' vroegen wij ons vaak retorisch af.
Ik had het voorrecht om nauw met Professor Blanpain samen te werken. Niet alleen kreeg ik als student het arbeidsrecht van hem onderwezen, maar kon ik vervolgens assistent zijn op het Leuvense Instituut voor Arbeidsrecht en zijn laatste doctorandus worden. Daar opende zich voor mij echt een nieuwe wereld, de bijzondere wereld van het arbeidsrecht en de arbeidsverhoudingen. Hij nam me mee naar vele vergaderingen en congressen, zowel in België, Europa als ver daarbuiten. Het levert een rijkdom aan herinneringen en ervaringen op. Op die manier had ik het genoegen hem ook beter als mens, ja als ware vriend, te leren kennen. Meer nog, hij is mijn geestelijke vader. Zijn enthousiasme en liefde voor het vakgebied, maar ook zijn persoonlijke warmte en onze unieke band, houd ik voor eeuwig vast.
